Weg naar Liefde 2022

Ehrwald 3 oktober 2022 

Na 2 weken zomervakantie in Ehrwald met mijn moeder begint 3 oktober mijn schrijfreis, een soort van aanloop naar ‘de weg naar liefde’ in het Italiaanse Codiponte.

Een week, alleen, in Ehrwald. Even niets aan mijn hoofd. Genieten van het mooie weer en de herfstkleuren. 

Ik woon bij Adlerhorst waar ik een kamer met ontbijt heb. Een goed bed, goede douche en een prima ontbijt. Ik moet een soort van moeite doen dat de ontbijttafel niet overvol wordt gedekt.

Ehrwald 4 oktober 2022

In deze week ontdek ik na vele jaren Ehrwald weer nieuwe dingen. Zo ben ik naar de Huttenmuhlsee geweest. Omdat de natuur zo prachtig kleurde ben ik via Linderhof naar Garmisch, en de springschans, gegaan. Wat kan de natuur in korte tijd zo veranderen. Genieten van de goudbruine kleuren, welke in woorden onbeschrijfelijk zijn.

Uitzicht vanuit mijn slaapkamerraam

Ontbijtkamer, gezellig met een Kamin

Deze keer mocht ik de Duitse plasbonnen inwisselen

Ehrenberg in herfstsfeer

                         

                                    

Best leuk om iets nieuws te ontdekken

De schans in Garmisch, volgende keer waarschijnlijk met sneeuw

                        

                        

                        

                        

 

Deze chickenburger was wel heel bijzonder... gewoon reepjes

Ehrwald 5 oktober 2022

Op woensdag 5 oktober ben ik naar de Seebensee gelopen. Bijna geen mens gezien op de heenweg, waar ik ruim 2 uur over gelopen heb. Toen ik aangekomen was bij het meer besloot ik om de klim naar de Coburgerhutte te nemen. Ruim 45 minuten klimmen naar boven. De beloning was een fantastisch uitzicht over de Seebensee en Drachensee. Bij de Coburgerhutte mezelf verwend met Tiroler Gröstle. Deze dag met dan 25 kilometer gelopen in 8,5 uur tijd. Dat biertje bij de Brenntalm was verdiend!

Ineens is restaurant Alpengluhn weg.
De opzichter kon mij wel vertellen dat die werd afgebroken
omdat er van alles verrot was, maar niet wat er voor terug komt.

Drachensee

Drachensee

Blik vanaf de Coburger hutte naar de Seebensee

Best een beetje trots op mezelf!

Klopt, er was nog iemand aan het zwemmen...

Bij vertrek zag ik er een stuk fitter uit...

Moe en voldaan kwam ik weer terug...

Daar, bij mijn vinger, kom ik zojuist vandaan.
Een behoorlijk klim...

Drachensee

Energie tanken voor het volgende stuk

Deze is zeker verdiend!

  (en nog steeds twijfels of deze echt alcoholvrij was!)

Deze is zeker verdiend!

'Gewoon' windstil

Alternatieve wijze van koffie zetten...

https://www.relive.cc/view/vYvr3DmP3xO

Ehrwald 6 oktober 2022

De volgende dag, donderdag 6 oktober, was ik niet verbaasd van mijn spierpijn. Ik wilde niet de hele dag in de zon gaan zitten bakken en ben even naar Berwang geweest om de prachtige herfstbeelden te bekijken. Via Namlos en Reutte teruggegaan. Voldaan van alle prachtige uitzichten in een herfstachtig kleurenpallet. Bij Adlerhorst in de zon bij het tuinhuisje gezeten met de kat van de baas van de skischool. In de avond mezelf verwend bij de Brabander Alm. Leuk als je zo veel mensen kent. Ik was weer volledig op de hoogte van de laatste dorpsroddels.

Gezellig uit eten, aan de bar, bij de Brabander Alm

Heerlijk in de zon bij Adlerhorst voor het tuinhuisje.
Fundi (de kat van mijn skischoolbaas)
kwam er regelmatig gezellig bijzitten.

Ehrwald/Codiponte 7 oktober 2022

Vrijdag 7 oktober een reisdag naar Codiponte. De thermometer liep snel op. Herfst is niet overal hetzelfde. In sud-Tirol langs de boomgaarden waar  men druk bezig was met het oogsten van fruit. Heerlijk de geur van de zoete appels. Na een reis van 8 uur kwam ik aan in Codiponte. De reis was langer omdat de Brennerautobahn werd afgeraden. De reis ging nu via de Rechenpass, welke een paar uur langer duurde.

Codiponte 8 oktober 2022

De eerste nacht was ik alleen ik het gele huis. Ik ontbeet samen met Titia op la Concia, aan de andere kant van het dorp. De klim is te vergelijken met de Coburgerhutte, maar dan niet 45 minuten achter elkaar. Deze nacht flink te grazen genomen door muggen. Muggen die je niet ziet, wel steken, en vervolgens een flink hard plakkaat onder je huid veroorzaken, over de jeuk niet eens gesproken. Gelukkig genoeg anti insect en Deet mee, wat ik als dagelijks parfum kon gebruiken. In de middag kwam de eerste deelneemster. Haar samen met Titia in Aulla opgehaald. In de avond kwam de tweede deelneemster aan. Ze was door Maartje van het vliegveld in Pisa opgehaald. 

Codiponte 9 oktober 2022

Zondag 9 oktober. De groep is compleet. Ik werd wakker door de kerkklokken. Eerst een espresso maken en hiervan in stilte van genieten. Voor het ontbijt de Tibetaantjes (yoga) om vervolgens, in alle rust, te ontbijten. Na dagen van stilte en rust in Ehrwald moest ik wennen aan zo veel gepraat. 

Na de dag samen geopend te hebben, ben ik in de middag samen met Titia naar de Pieve geweest, om net als vorig jaar, zo ‘mijn weg naar liefde’ te openen. Het was deze keer voor mij anders in de kerk. Niet 2 kaarsjes, maar 3 kaarsjes. Eén voor mijn vader, één voor Vince en één voor mezelf. 

Einde van de middag een rondleiding in de huisjes van Titia. Iemand die het Italiaanse Codiponte met al zijn geschiedenis niet kent, kan er moeilijk een voorstelling van maken dat dit goed mag gaan komen. Na de woorden van Maartje dat ze nu, met liefde, voor het huis mag zorgen (en restaureren) en doorgeven aan de volgende generatie maakt het voorstellingsvermogen eenvoudiger. Ik zie mogelijkheden, maar die hebben veel tijd en aandacht nodig van mensen die gespecialiseerd zijn in zulke projecten. Het is absoluut niet te vergelijken met Nederland. 
In de huisjes, ook die van Maartje en Davide zit een enorme geschiedenis. Dat dien je te voelen en te begrijpen. Door het delen van de kennis die Maartje heeft over de huisjes en dorp gaat het leven.  De liefde voor de huisjes gaat stromen. 

Terwijl we nog heerlijk in de zon op het terras zaten, de een aan het haken was, een andere tekenen, werd er in de keuken door onze chef-kok Davide gekookt. Een prachtig gedekte tafel nodigde ons uit plaats te nemen. Een 5 gangen diner met zo veel liefde gemaakt. Het één nog lekkerder als het ander. 

Codiponte 10 oktober 2022
Maandag 10 oktober. Mijn emoties zaten vandaag nog behoorlijk hoog dat ik gisteren 3 kaarsjes had aangestoken en de wirwar aan gevoelens die erbij kwamen. Het was aangenaam deze te mogen delen. Verdriet hoort erbij. Tijdens een vloed aan emoties lijken verstand en gevoel elkaar slecht te kennen. Door te delen, in rust, hoefde ik het niet alleen te doen. Ik kon ervaren dat ik ertoe doe, ondanks dat ik met niet altijd gezien en gehoord voelde. Het samen en/of alleen zijn en doen zijn zo nauw aan elkaar verweven. Alsof het een puzzel van zwevende deeltjes is welke zoekende zijn en met een traan en lach zijn plek vinden. Het was fijn om alles op te kunnen schrijven en wat niet via de inkt naar buiten kwam, kwam via een voorzichtig begin met verf, een penseel en schilders bord in de zon op het terras met een prachtig rustgevend uitzicht eruit...

Codiponte 11 oktober 2022

Dinsdag 11 oktober. Vandaag zat ik veel in mijn hoofd, vooral in de ochtend. Delen is niet altijd helen. Ik had eerder behoefte om wat er in mijn hoofd zat te ordenen. 

Een verlangen naar veiligheid

Een verlangen van veiligheid door mijn pijn heen te gaan.

Een verlangen om in veiligheid mijn emoties te kunnen uiten.

Een verlangen om in veiligheid er te mogen zijn.

Een verlangen om in veiligheid mijn (innerlijke) eenzaamheid te doorbreken.

Een verlangen om in veiligheid mijn alleen zijn te kunnen doorbreken.

Een verlangen naar geborgenheid, even een arm om me heen bij de overvloed aan tranen

Een verlangen om mij niet eenzaam te voelen.

Een verlangen om uit stuurloze en eenzame E(moties) P(ijn) A(lleen/ngst) te komen er te mogen zijn.

Verlangen

Naar veiligheid

Horen, zien, voelen

Mag ik er zijn?

Ongewis

 

Ongewis

Ik kan

Ik word tegengehouden

Mijn maag slaat rond

Spanning?

 

Spanning?

Opgepropte spanning

Eenzame stuurloze pijn

Ik voel me onveilig

Alleen

 

Alleen

Ik mis

Hou me vast

Sociale en emotionele veiligheid

Stuurloos

 

Stuurloos

Mijn verwachtingen

Tegenstrijdig met ander

Waar ben ik aan toen?

Zijn?

 

Zijn?

Mag dat?

Waar zo gevoelloos?

Ik wil niet strijden

Houvast

 

Houvast

Veiligheid. Eenzaam

Kwetsbaar, verdriet, uiten

Overvloed, verlangen, verdriet, spanning

Verwachting

 

Verwachting

In vriendschap

Openstellen voor ander

Tegen muur oplopen

Energie

 

Energie

Erin steken

Ik wil wel

Maar van meer kanten

Ongezien

 

Ongezien

Onduidelijk ongezien

Onduidelijk en ongezien

Ik wil vooral duidelijkheid

Krachtig.

 

Krachtig

Ik sta

Een krachtige stem

Krachtig in denkend doen

Binnenin

 

Binnenin

Denken aan

Denken aan verlangen

Mogelijkheid van samen waarmaken

Vraag

 

Vraag

Onbeantwoorde vraag

Is samen samen?

Of samen samen alleen?

Grensgebied

 

Grensgebied

Afgetaste duidelijkheid

Geven en nemen

Gelijk, even, samen gelijkwaardig

Mogelijk

 

Mogelijk

Willen ervaren

Veilig emoties uiten

Gezien en gehoord worden

Gevoel

 

Gevoel

Geborgenheid, veiligheid

Samen ervoor gaan

Open, eerlijk, waardevol, mens

Geloofwaardigheid

 

Geloofwaardigheid

Vertrouwen, verwachtingen

Mag ik erzijn?

Kan ik ervoor gaan?

Ik.

Als zware woorden eruit zijn komt er ruimte. Ik schrijf graag op ‘mijn’ plekje bij de Pieve. Een houten picknick tafel met een prachtig uitzicht in de zon. Woorden die vast zitten in het hoofd en plek krijgen op papier geven ruimte voor spontane dingen. Ik besloot een kaarsje voor mezelf op te steken, ik doe ertoe, ik mag er zijn. Toen ik de Pieve verliet een enorme regenboog. Terug naar het gele huis besloot ik niet de eeuwenoude brug te nemen, maar ik ging dwars door de rivier. Ik voelde me krachtig. Krachtig genoeg om de dag af te sluiten met een plons in het zwembad.

Codiponte 12 oktober 2022
Woensdag 12 oktober. Er gebeurt iets in mij. Iets in mij is aan het aangeven dat ik iets los mag laten. Ik heb geen ‘loslaat functie’, dat ik mij iets te hightech en dat past ook niet voor mij aan/bij een wirwar van emoties die er momenteel zijn. Maar met luisteren en uitspreken kan dit alles ‘eenvoudiger’ en zonder hightech. Ik geeft de voorkeur aan menselijk contact, face-to-face, het liefste in een zonnetje en bij voorkeur in het Italiaanse Codiponte bij mensen die begrijpen, begrijpen hoe je je voelt. Delen van mijn verdriet. Het gevoel dat ik het niet alleen hoef te doen. Geborgen genoeg om verdriet en kennis te delen. Begrip hebben dat niet iedereen hetzelfde pad neemt. Dat ieder zijn eigen weg naar liefde heeft om vrede met jezelf en de omgeving te sluiten. Ik heb vooral behoefte aan innerlijke rust. Zoekende naar rust om mijn puzzel verder compleet te krijgen, of misschien niet. 
Opluchting.
Niet alleen de picknick tafel bij de kerk is een aangename plek om te schrijven. Ook bij de Concia tussen de lavendelstruiken en de vele katten van Maartje en Davide.

 
Schaduw van vertrouwen.
In de schaduw van vertrouwen, ga ik het leven aan.
Ik ben op een plek omringd met mooie heuvels.
Ik zie die kerk en hoor de klokken luiden.
De klokken van vertrouwen, ieder uur weer.
Ik ben op een plek omringd met mooie heuvels.
Ik vind de rust waar ik zo naar verlangde.
De klokken van vertrouwen, ieder uur weer.
Vertrouwen voor vele zo gewoon.
Ik vind de rust waar ik zo naar verlangde.
De rust en stilte geeft mij ruimte voor mezelf.
Vertrouwen voor vele zo gewoon.
Voor mij een opgave met ups en downs.
De rust en stilte geeft mij ruimte voor mezelf.
Soms zo angstaanjagend in de eenzaamheid van het alleen.
Voor mij een opgave met ups en downs.
Een traan van verdriet, vertrouwen dat verlaat er mag zijn.
Soms zo angstaanjagend in de eenzaamheid van het alleen.
Ik zie die kerk en hoor de klokken luiden.
Een traan van verdriet, vertrouwen dat verlaat er mag zijn.
In de schaduw van vertrouwen, ga ik het leven aan.

Codiponte 13 oktober 2022
Donderdag 13 oktober, heerlijk om in zo veel rust wakker te worden, echt wakker te worden. De eerste koffie in stilte. De dag van gisteren verder schrijven en starten aan een nieuwe (schrijf)dag. De rust, de stilte het doet me zo goed. Niet alleen de stilte en de rust. Ook de fijne groep mensen en het zonnige weer.
Ook het ‘zwerven’ door het dorp en zien wat er op je pad komt doen mij goed. Tijdloos leven, genieten, de tijd nemen om te kijken en te zien. Paadjes nemen en niet weten waar ze uitkomen. In Codiponte is (nog) zo veel te ontdekken en inspirerend voor mij. Na mijn grensverleggende wandeling maakte ik een espresso en nam plaats in het zwembad met geweldig uitzicht.

 

Ik? Ik? Ik! Ik? Ik! Ik. Ik? Ik! Ik. Ik?!. Ik!!!!

Jij? Jij? Jij! Jij? Jij! Jij. Jij? Jij! Jij. Jij?!. Jij!!!!

Wij? Wij? Wij! Ik en jij? Jij en ik samen? Alleen.

                    Een uitweg met barrière, of barrière met uitweg.

                    Ik zoek een uitweg, zoekende naar iets...

           Ik ben in het Italiaanse Codiponte     

           Ik loop door het dorp en krijg contact.

Ik ga het niet uit de weg. Ondanks de taalbarrière versta ik er niets van.

Ik ben in het Italiaanse Codiponte.

Een dorp met een rijke geschiedenis, het vraagt naar meer.

Ik ga het niet uit de weg. Ondanks de taalbarrière versta ik er niets van.

Ik knik, ik lach, en zeg 'si', geen idee wat de man mij wil vertellen.

Een dorp met een rijke geschiedenis, het vraagt naar meer.

Ik denk dat de man en ik iets gemeen hebben.

Ik knik, ik lach, en zeg 'si', geen idee wat de man mij wil vertellen.

Samen alleen, alleen samen en aardig wat gemeen.

Ik denk dat de man en ik iets gemeen hebben.

Ik moet een beetje lachen en zet me volgende stappen.

Samen alleen, alleen samen en aardig wat gemeen.

Het voelt als mijn weg van liefde.

Ik moet een beetje lachen en zet me volgende stappen.

Ik loop door het dorp en krijg contact.

Het voelt als mijn weg van liefde.

Ik zoek een uitweg, zoekende naar iets...

Na de afgelopen dagen met elkaar de maaltijdens te hebben bereid, was het vanavond de beurt aan Chef-kok Davide. De meest fantastische lekkernijen waren met veel liefde voor ons bereid.

Codiponte 14 oktober 2022

Vandaag, vrijdag 14 oktober, de laatste dag van ‘de weg naar liefde. Een andere weg als afgelopen jaar. Ik heb zeker goede dingen uit deze reis gehaald, maar ook verdriet gekend die er mocht zijn. Het was een kleine groep en voelde me veilig bij de anderé dames. Soms had ik het gevoel en niet tussen te kunnen komen, soms lukte me dat aardig, vaak hoorde ik het in stilte aan en sloeg alles op, maakte mijn aantekeningen en ging ik er zelf verder mee aan de slag. Die ruimte was er om het tussen ‘ik en ik’ te houden.

‘Houdt van jezelf terwijl je de persoon wordt die je wilt zijn’.

 

Als ik op weg ga, verschijnt de weg.

Ik sta op een bospad bij een splitsing.

Ik zie een stenen pad met gras.

Ik kom in beweging, draai me om.

Ik sta op een bospad bij een splitsing.

Ik voel me krachtig en kies mijn richting.

Ik kom in beweging, draai me om.

Ik neem het pad naar boven.

Ik voel me krachtig en kies mijn richting.

Ik voel me sterk en neem mijn eigen besluit.

Ik neem het pad naar boven.

Ik ga op mijn doel af, de weg verschijnt.

Ik voel me sterk en neem mijn eigen besluit.

Iedere nieuwe stap vormt mijn nieuwe basis.

Ik ga op mijn doel af, de weg verschijnt.

Ik ga de verschijnende weg met vertrouwen tegemoet.

Iedere nieuwe stap vormt mijn nieuwe basis.

Ik zie een stenen pad met gras.

          Ik ga de verschijnende weg met vertrouwen tegemoet.

          Als ik op weg ga, verschijnt de weg.

Codiponte 15 oktober 2022

Zaterdag 15 oktober, alweer een week in Codiponte. Gisteren hebben we afscheid moeten nemen van de eerste deelneemster, vandaag de tweede. Einde van de middag gaan Titia en ik haar naar Pisa brengen. Bizar hoe snel zo’n week voorbijgaat. Hoe fijn het is om een week lang alleen maar tijd aan jezelf te besteden. Je Verlaat Verdriet. Ervaren dat je het niet alleen hoeft te doen, wel zelf. Dat Codiponte vele paden heeft om te bewandelen en ze allemaal weer bij een centrale plek uitkomen. Dat de paden van Codiponte gelijkenissen hebben met de paden in het hoofd die je allemaal hebt afgelegd en steeds weer bij iets nieuws uitkomt wat aandacht verdiend. Je gesterkt voelen door alle mooie verhalen, belevenissen, herinneringen en nieuwe energie die je hebt opgedaan om weer, gebalanceerd, verder te gaan. 

Codiponte 16 oktober 2022

Zondag 16 oktober, ik dekte de ontbijttafel voor twee personen. 
Dat ik langer ga blijven weet ik sinds een paar dagen. Ik voel me heel prettig in Codiponte en het zomerse weer doet me goed. Ik voel me hier relaxt en tank op alle fronten energie. Een van de dingen die op mijn wensenlijstje staan is Pontremolie bezoeken. Dit heb ik vandaag samen met Titia gedaan. Wat een prachtige oude stad. Wat een mooie pleintjes en gebouwen. In de verte trommelgeluid van een lokale vereniging. Dans, muziek en zang welke ons brachten naar een pleintje waar een soort van oogstfeest was. Kastanjes werden geroosterd en andere diverse lokale specialiteiten. In het oude centrum was een soort van rommelmarkt. Na een aantal uur ‘zwerven’ door Pontremoli had ik zo veel indrukken opgedaan dat we niet in Pontremoli uit eten zijn gegaan, maar bij de plaatselijke pizzeria.

Amor Tremolesi

Codiponte 17 oktober 2022

Vandaag, maandag 17 oktober, is mijn klusproject in het gele huis begonnen. Mijn doel is om het trappenhuis te schilderen. Maartje heeft de verf besteld en wordt vandaag gebracht. Ik ben begonnen met het trappenhuis af te plakken om morgen te startten met schilderen. Schilderen vind ik leuk, schuren niet en goede voorbereiding met alles afplakken is een noodzakelijk iets. We zijn naar Titia haar huisjes gewandeld en daar heb ik vele foto’s mogen maken van de huidige staat. Einde van de middag, nadat we eerst heerlijk in de zon bij het zwembad hadden gezeten, met Titia naar de Pieve gelopen om samen een kaarsje aan te steken als afsluiting van ‘de weg naar liefde’. Deze keer voelde het zo veel fijner als vorige week. Voor de boodschappen zijn we via een omweg naar Fivizzano gereden over bergweggentje met prachtige uitzichten. Pas nu begint de natuur hier voorzichtig van kleur te veranderen. 

Codiponte 18 oktober 2022
Het was vreemd om vandaag, dinsdag 18 oktober, een soort van alleen achter te blijven. De eerste 5 minuten moest ik regelmatig slikken om het droog te houden. Nadat Titia vertrok heb ik direct het schilders-pak aangetrokken. Italiaans maatje en iets te klein voor mij. Ik had de pijpen en armen eraf geknipt, en na 4x bukken was ik uit het kruis gescheurd. Gelukkig gaf het net de bescherming die nodig was. Na een aantal uur schilderen was de eerste bus leeg. Het grootste stuk was gedaan. Ik twijfelde of ik nu zou stoppen of de volgende bus nog zou openen, voor het eerste gekozen. Nadat ik de verf van mijn lijf af had gespoeld ben ik naar Equi terme gegaan. Het was overduidelijk dat het toeristenseizoen voorbij was. Indrukwekkend om de grotten van zo dichtbij te bewonderen, en dat alles nog in een korte broek en zonnehemdje.

Codiponte 19 oktober 2022
Een dag later, woensdag 19 oktober, had ik binnen enkele uren het trappenhuis klaar. Rond het middaguur besloot ik naar Lerici te gaan. Bijzonder dat Codiponte zo dicht bij de zee ligt. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Zo mooi. Zo bijzonder en dat met een aangename temperatuur van 29 graden.

Codiponte 20 oktober 2022

Op donderdag 20 oktober ben ik begonnen aan het eerste deel van de hal, met de overgebleven verf. Nadat ik 2/3 geschilderd had, de verf van mijn lijf gepoetst en op weg naar Bagnone gegaan. Bijzonder om te zien hoe mensen vandaag de dag tegen het kasteel wonen. Ik wilde mijn weg nog vervolgen naar een ander dorpje, maar merkte dat ik een gevoel van voldaan aan het bereiken was. Een gevoel dat ik lang niet heb gekend, maar tevens fijn was. Alsof het een soort van voorbij het onthaasten was. Terug in het gele huis heb ik tot zonsondergang op het terras gezeten, foto’s uitgezocht en gewacht tot ik werd opgehaald. Vanavond zijn we; Pauline en Jonathan (Deens stel) en ik uitgenodigd, als dank, door Maartje en Davide voor onze schilderwerkzaamheden in een Italiaans restaurant. Ik moet zeggen dat ik hier de lekkerste paddenstoelenpasta in mijn leven heb gegeten. 

Codiponte 21 oktober 2022

Vrijdag 21 oktober heb ik vroeg in de ochtend de schilders klus in de hal af kunnen ronden. Er was net genoeg verf. Maartje en Davide waren zeer dankbaar. De vele complimenten deden mij blozen. Nadat alles was opgeruimd ben ik nog even naar Fivizzano geweest. Weer bereikte mij het gevoel van voldaan. Het is goed zo. Voor het avondeten ben ik nog een ronde door Codiponte gelopen en heb diverse filmpjes gemaakt. Mijn tassen gepakt en een haardvuurtje aangestoken terwijl ik ging koken. De laatste avond heb ik lui op de bank gezeten met een bordje op schoot met de warmte van het openhaardvuur. 

Codiponte/Ehrwald 22 oktober 2022
Deze ochtend, zaterdag 22 oktober, regende het. Ik had gisteren al van Maartje afscheid genomen. Vanmorgen in de stromende regen van Davide. Alsof het zo moest zijn. Weken geen regen en als je vertrekt… 

Einde van de dag was ik in Ehrwald. Een weer-shockt. Ik moest echt acclimatiseren van deze enorme verandering. 

Ehrwald 23 oktober 2022
Op zondag 23 oktober scheen de zon. Gelukkig maar, want het is hier stukken frisser als in Codiponte. Daar liep ik door het Moos in een dik vest, T-shirt met lange mouwen, lange broek, kolletje en ‘ski-sletje’. Een temperatuurverschil van ruim 15 graden. 

Ik merkte dat de vermoeidheid van gisteren nog behoorlijk in mijn lijf zat. Ik heb mijn lijf genoeg rust gegeven in de luie stoel op mijn kamer. Met de laptop op schoot heb ik alle foto’s uit zitten zoeken. Einde van de middag ben ik bij Karin op de koffie gegaan en bij gekletst over haar en mijn reis. 

Ehrwald 24 oktober 2022

Vandaag, maandag 24 oktober, is het temperatuurverschil met Codiponte nog meer opgelopen. Zoals voorspeld regen en wolken. Geen bergtop gezien vandaag. Wollen sokken aan en een extra T-shirt. Thuisblijven wilde ik niet, toch even via Reutte over het Hahnntenjoch  naar Imst. Weer werd ik overspoeld door het gevoel voldaan te zijn. Het is goed zo, ik ben lang genoeg weg geweest. Mijn afscheidsschrijven deed ik bij de WineLounge waar ik mezelf nog even liet verwennen. Na zo’n lange tijd pasta te hebben gegeten had ik zo’n behoefte aan aardappels.

Ik kon van mijn badkamer zelfs een infra rood sauna maken
(denk zonder dat de eigenaren het wisten hihi)

Ehrwald 25 oktober 2022
De laatste reisdag, dinsdag 25 oktober. Na een reis van bijna 12 uur kwam ik thuis waar ik een knuffel van mijn moeder kreeg. Britt die extreem blij was me weer te zien en Daan en Sofy die het liefste in me wilde kruipen. Lotte had zoiets van wie ben jij? Ik heb op de bank, samen met Britt, Sofy, Daan en Lotte zelfgemaakte frietjes van mijn moeder gegeten om vervolgens voldaan van alles in mijn eigen bedje te stappen met heel veel mooie en bijzondere herinneringen.